Sezonun ilk karşılaşmasına lige Mardin'de 1-0 bir galibiyet alarak başladık. 2. Hafta'da oynayacağımız Bandırmaspor karşılaşması ile bu galibiyetimizi süslemek, grupta hak ettiğimiz üst sıralardaki yerimizi almak istiyorduk. 5 Ocak Stadyumunda tıklım tıklım oynanan tribünler önünde oynadığımız maçın sonucunda Bandırmaspor'a Ali Serin'in attığı gol ile 0-1 mağlup olduk.
Bu bizim için kötü bir serinin ilk ayağıydı. Deplasman'da Eyüpspor ile 1-1 beraber kalıp kendi evimizde ilk haftaların lider takımı Kızılcahamamspor ile de aynı şekilde bir skor ile berabere ayrılacaktık daha. Bir şeyler kötü gidiyordu, buna rağmen Demirspor taraftarı büyük bir sabırla takımını destekliyordu her zaman olduğu gibi. İnanmıştık binlerce insan...
Bu kötü başlangıcı Alanya'da muhteşem taraftarımızın deplasman çıkarmasının da etkisiyle 3-1 galibiyetle değiştirerek, daha sonra da devam edecek bir galibiyet serisi yakaladık. Alanya maçı ile başladığımız seriye, 1461 Trabzon, henüz mağlubiyeti olmayan Fethiye ve Şekerspor karşılaşmasıyla devam ettik.
Bir şeyler düzeliyordu. Taraftar umutluydu. Herkesin dilinde: "Bu takım bu sene Bank Asya'ya çıkacak" tezahüratı vardı. Gerçekten inanmıştık...
Bunca yıl gözden uzakta,
Issızlarda karanlıklarda,
Sevdamızı büyüttük biz şimşeğm,
Şampiyonluk uzak olsada!
Hep hüzün,acı ve keder,
Gün gelir Bu dertler biter,
Yeter artık son Verelim şu hasrete,
Şampiyonluk gelsin bu sene, bu sene...!
Denizli Belediyespor bizim bu 4 haftalık serimize son veren takım oldu. Bir hafta sonra kendi evimizde Sarıyer ile beraber kalıp dengesiz futbolumuza devam ettik.
Dengesizdi oynadığımız futbol; çünkü takımımızın her an ne yapabileceği hiç belli olmuyordu. Tam: "İstikrar yakaladık" dediğimiz anda bir olumsuzluk baş gösteriyor, bütün o olumlu havayı alıp götürüyordu. Türkiye kupası karşılaşmaları da başlamış, kendi evimizde Bank Asya'nın lideri konumundaki Elazığspor'u 2-0 yenmiştik.
Elazığspor karşılaşmasından sonra ligin alt takımlarından Çankırıspor'a mağlup olmamız üstüne yine Adıyamanspor ile berabere kalmamız bir şok etkisi yarattı herkeste. İnişli çıkışlı grafiğimiz taraftarı çeşitli duygular içerisinde bırakıyordu. Rahat bir şekilde izlediğimiz bir maç yok gibiydi...
Türkiye kupasında da bir başka Bank Asya takımı olan Erciyesi eledik. Rakibimiz Galatasaray'dı. Şimşekler grubu tarafından başlatılan otobüs kampanyasıyla "Tribünde Teslim Olmak Yok" sloganıyla tüm Türkiye'ye taraftarlık dersi verdik desek yeridir. Demirsporlu olmanın, takımı 4.golü yediğinde, takımını daha çok desteklemek olduğunu göstermiştik tüm Türkiye'ye...
İlk yarının son haftaları yaklaşırken Körfezspor ve Altınordu karşılaşmaları umudumuzu diri tutan maçlar oldu. Taraftarın muhteşem desteği katlanarak artmaya devam ediyordu her yerde.
İlk yarı tamamlandığında grubumuzun favorilerinden biri olarak gösterilen Bandırmaspor liderdi. 2.yarıya Mardinspor'un ligden çekilmesinden dolayı 3-0 hükmen yenmiş bir şekilde başladık. Bandırmaspor deplasmanı birçok insan için " Dana'nın kuyruğu kopacak" denilen bir maçtı zira Bandırmaspor yendiği takdirde puan farkını epey arttıracaktı. Demirspor gene yapacağını yaptı ve sağı solu belli olmayan, her an bir şeyleri başarabilecek potansiyeli olan bir takım olduğunu gösterdi. Evimize 1-0 skorla döndük mutlu bir şekilde.
Bandırmaspor galibiyeti Demirspor taraftarları arasında inanılmaz bir enerji patlamasına yol açtı. "Bu takım bu sene Bank Asya'ya çıkacak" tezahüratımızı daha yüksek bir sesle söylemeye başlamıştık. Şehrin her yanında Demirspor taraftarları bayrak asmaya çoktan başlamıştı bile.
Eyüpspor karşılaşmasında inanılmaz bir taraftar önünde oynadı takımımız. Tıklım tıklım tribünlerde şampiyonluk özlemi vardı herkeste. Tribünlerdeki 7'den 70'e tüm insanlar inandıkları mavi lacivert formalı çocukların kazanmasını istiyordu lakin öyle olmadı. 1-0 başladığımız maçı 1-3 yenilerek kapattık. Sonuç tam bir hüsrandı. Birçok Demirspor taraftarı için bu maç sinir patlaması oldu. Öyle ki Adana Demirspor'umuz yine tam yükselmeye başlamışken alınan bu mağlubiyet herkeste bir travma yarattı. Ne oluyordu öyle? Neden bir türlü istikrar kuramıyorduk? Herkesin sorduğu soru buydu. (bkz: http://yazardarthvenom.blogspot.com/2012/02/adana-demirspor-1-eyupspor-3.html)
Eyüpspor ile üzerimizde dolaşan kara bulutlar artmaya devam etti. Kızılcahamam beraberliğinden sonra kendi evimizde Ünyespor'a mağlup olduk. Kırklarelispor maçı ile biraz hava alsakta yine kendi evimizde Alanyaspor ile berabere kalmamız birçok taraftarımızı adeta çileden çıkardı. Herkes umut doluydu oysa, bizim ait olduğumuz lig asla burası değildi. Zapt edilmesi güç bir kazanma hırsı vardı herkesin gözlerinde. Onu elde edemeyince...İstenmeyen olaylar yaşandı 5 Ocak Stadyumunda.
Demirspor yönetim kurulu bu gelişmelerden sonra kongre kararı aldı. Taraftarlar artık bir şeylerin olumlu yönde değişmesini istiyordu.
Kongre döneminde son haftaların ivme kazananan takımı1461 Trabzon ile oynadık. Güzel diyebileceğimiz bir oyun ortaya koymamıza rağmen, bunu skora yansıtamadığımız için sahadan mağlup olarak ayrılan taraf biz olduk. Lig şekillenmeye başlamıştı artık...
Teknik direktörümüz Durmuş Ali Çolak ile de yollarımızı ayırmıştık.
10 yıl önce bizi Şampiyon yapan Ercan Albay takımımızın başındaydı artık. Herkesin dilinde:
Ercan Albay duy bu sesi!
Bank Asya'ya çıkar bizi
Bu taraftar,
On senedir
Şampiyonluk
Görmedi ki...
bestesi vardı. İmparator dediğimiz Ercan Albay'ın müthiş teknik direktörlüğü sayesinde;
Fethiye ile kendi evimizde oynadığımız maç bir umudu tekrar diriltti. Her ne kadar Şekerspor karşılaşmasından yenik olarak ayrılmamız umudu biraz sallasa da Demirspor arzu ettiğimiz istikrara kavuşacaktı artık.
Tam 6 hafta boyunca, evet evet tam 6 hafta boyunca süren bir galibiyet serisi yakaladık. Şehir tekrar uyanmaya başlamıştı . Bayraklar çıkarılmış, artık Play off'lar için istikamet Denizliydi.
Yine 10 yıl önce Ercan Albay başımızda teknik direktörken olmuştuk en son şampiyon. Yer yine Denizliydi, yine başımızda Ercan Albay vardı, bu sefer olacak diyorduk, sanki olacaklar içimize doğmuş gibiydi:"Bu sefer şampiyon olacağız" diyorduk. Biz inanmıştık...
Grubu lider olarak tamamlayan 1461 Trabzon Bank Asya'ya yükselirken, haftalarca grup lideri olan Bandırmaspor'da bizimle beraber play off'lar için Denizli yolcusuydu...
İlk maçımızı grubun en büyük favorilerinden biri olan, Beyaz grubu 2.olarak tamamlayan Balıkesirspor ile oynadık. Yıllar geçse de asla unutulmayacak bir gol atan Raşit Sevindir ile öldük öldük dirildik diyebileceğimiz bir maç sonucu 1-0 yenerek yarı finallere çıktık.
Yarı finalde rakibimiz Ankara temsilcisi Bugsaşspor'du. Adana'dan kalkan onlarca otobüs ile Demirspor'a gönül vermiş binlerce insan hiçbir zaman bitmeyen bir destek ile çok iyi bir 12.adam olduğunu herkese gösterdi.
Bugsaşspor'u kalecimiz Şener'in insanüstü diyebileceğimiz bir çabası ile mağlup etmeyi başardık. Kalecimiz Şener normal süresi ve uzatmaları 0-0 biten maç sonrası penaltılarda yaptığı kurtarışları ve attığı penaltı golü ile finale adımızı yazdırdı.
Bir şehir kenetlenmişti artık...
Final'de rakibimiz lig boyunca 2 kere mağlup ettiğimiz Fethiyespor'du. Adana'dan kalkan 100'ün üzerinde otobüs ile Fethiyespor'u Denizli Atatürk stadında son dakikaları artan bir heyecanla 2-1 mağlup ederek adımızı Bank Asya'ya yazdırdık. Tüm Türkiye'ye Şimşekler Grubu yine bir taraftarlık dersi verdi. Şampiyon olmuştuk. Bir destanı beraber yazmıştık futbolcularla...
Velhasıl-ı kelam bir lig boyunca bir takımın görebileceği her şeyi gördiük. Hiç yenilmez denilebilecek takımlara yenildik, yenilir denilen takımları yendik. Teknik direktör değişiklikleri, yönetim değişiklikleri, kızgınlıklar, keder, hüzün, sevinç gözyaşları ve mutlu son...Her şey vardı bu sezon boyunca...Şimşekler Grubu hiçbir zaman vazgeçmedi, şampiyonluğün büyük bir mimarı oldu. Futbolcular da aslanlar gibi oynayarak kendilerine inanan taraftarların yüzünü güldürdü bu şampiyonluk sayesinde.
sözü bu filmin sloganı olurdu.
Bir sezon boyunca " Bu takım bu sene Bank Asya'ya çıkacak" dedik ve çıktık. İnanılmaz bir sezon sonucunda şampiyon olmanın sevinci var şimdi hepimizde. Maç dönüşü talihsiz bir kaza geçiren otobüste yaralanan ve şu saatlerde gözlerini açtığını öğrendiğimiz kardeşimiz Ziya iyileşince, şampiyonluğumuzu doyasıya daha bir güzel kutlayacağız.
Sonra o kupayı, onurun savaşçısı BEKİR ÇINAR'a götüreceğiz.
