Bazen soruyorum kendi kendime: Hani çocukken yere bastığımızda ışık saçan ayakkabılardan aldığımız heyecanı neden şimdi de almıyoruz?

"Olmuyor işte, geri gelmiyor. Olmaz, o heyecan, o duygu çocukluğa özgü bir şey" dediğinizi duyar gibiyim. Tamam kabul ediyorum, öyle. Burada sayfalarca yazsam yine de öyle olacak biliyorum. Belki de hayatın bize yaptığı basit bir şakası bu eğlenmek için...

Ne yaparsan yap böyle olacak! Kaybedince anlayacaksın. Artık o heyecan, o merak çok uzaklarda kaldığında anlayacaksın. Ne yaparsan yap çok özleyeceksin. 

Bu saçma sapan şakalar karşısında bir tek özleyerek kaçmaya çalışacaksın işte!